Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Duo Reges: constructio interrete. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi
faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum
honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti
probabilis ratio reddi possit.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Summus dolor plures dies manere non potest? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Nam quid possumus facere melius?

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Stoicos roga. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit. Suo genere perveniant ad extremum;

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Nunc agendum est subtilius.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Qui convenit?: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Quo modo?: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Beatum, inquit.: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Recte dicis;: Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Bork: Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.