Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Duo Reges: constructio interrete.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid de Pythagora? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Torquatus, is qui consul cum Cn.

Bork: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Bork: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Bork: Bork
Bork: Facete M.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Quae quod Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo,
ut inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus
dicerent interesse, recte iam pridem contra eos desitum est
disputari.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae
neglegatur?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Non laboro, inquit, de nomine. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.