Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Duo Reges: constructio interrete. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Vos ex his tam dissimilibus rebus non modo nomen unum -nam
id facilius paterer-, sed etiam rem unam ex duabus facere
conamini, quod fieri nullo modo potest.

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe
qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona
esse dicant, laudabilia non dicant.

Quonam, inquit, modo?: Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Cur iustitia laudatur?: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Nos commodius agimus.: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Hic ambiguo ludimur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quid, quod res alia tota est?

Primum divisit ineleganter;
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.
Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.