Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Duo Reges: constructio interrete. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil
eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem
laturum fuisse existimas?

Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene
cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque
comprehensam.

Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.

Eademne, quae restincta siti?

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Age sane, inquam.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Venit ad extremum;

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Bork

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Falli igitur possumus.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Moriatur, inquit.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

1. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
2. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
3. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
4. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

• Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
• Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
• Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Eam stabilem appellas.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.