Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Et quoniam excedens e vita et manens aeque miser est nec diuturnitas magis ei vitam fugiendam facit, non sine causa dicitur iis, qui pluribus naturalibus frui possint, esse in vita manendum.

Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus
neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse
tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur.

Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen
potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Odium autem et invidiam facile vitabis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

An eiusdem modi?: Suo genere perveniant ad extremum;
Idemne, quod iucunde?: Quo igitur, inquit, modo?
Proclivi currit oratio.: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Quonam modo?: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
Ad eos igitur converte te, quaeso.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Quis istum dolorem timet?
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.