Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo Reges: constructio interrete. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Numquam facies.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est.

Cur ad reliquos Pythagoreos, Echecratem, Timaeum, Arionem,
Locros, ut, cum Socratem expressisset, adiungeret
Pythagoreorum disciplinam eaque, quae Socrates repudiabat,
addisceret?

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Prioris generis est docilitas, memoria; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed plane dicit quod intellegit. Hoc tu nunc in illo probas.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Numquam facies.

Age sane, inquam.: Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
Bork: Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;