Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Itaque fecimus.: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Scrupulum, inquam, abeunti;: Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Bork: Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.
Bork: Nam quid possumus facere melius?

Praeclare hoc quidem. Duo Reges: constructio interrete. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea,
quae etiam concessa te nihil iuvent.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Est, ut dicis, inquam.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Nulla erit controversia.
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Disserendi artem nullam habuit.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.