Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Duo Reges: constructio interrete. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Primum quid tu dicis breve? Immo alio genere;

Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.

Quamquam ea verba, quibus instituto veterum utimur pro
Latinis, ut ipsa philosophia, ut rhetorica, dialectica,
grammatica, geometria, musica, quamquam Latine ea dici
poterant, tamen, quoniam usu percepta sunt, nostra ducamus.

Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur,
et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in
nostra potestate.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae cum dixisset, finem ille. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Quis istud possit, inquit, negare?
Summus dolor plures dies manere non potest?
Erit enim mecum, si tecum erit.

Ita credo.: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Explanetur igitur.: Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Ita credo.: Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Age, inquies, ista parva sunt. Quae duo sunt, unum facit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Itaque his sapiens semper vacabit.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
Ut pulsi recurrant?
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.