Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quis istud possit, inquit, negare? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Erat enim res aperta. Duo Reges: constructio interrete.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Bork
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Nunc idem, nisi molestum est, quoniam tibi non omnino
displicet definire et id facis, cum vis, velim definias quid
sit voluptas, de quo omnis haec quaestio est.

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut
nec res videre optimas nec agere possint.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quibusnam praeteritis? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Reguli reiciendam; Dici enim nihil potest verius. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Bork: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Memini me adesse P.: Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Bork: Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
In schola desinis.: Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Quid enim?
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quae duo sunt, unum facit. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Quid, si efficio ut fateare me non modo quid sit voluptas scire-est enim iucundus motus in sensu-, sed etiam quid eam tu velis esse?