Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Res enim concurrent contrariae. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Omnia peccata paria dicitis.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Dicimus aliquem hilare vivere;
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Nam de isto magna dissensio est.

Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias
earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas
valere utraque re;

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant
et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt,
quodcumque veri simile videatur.

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Pollicetur certe.: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Bork: Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Quis hoc dicit?: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Quid vero?: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quod iam a me expectare noli. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nam quid possumus facere melius? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Qui est in parvis malis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nam quid possumus facere melius? Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ut id aliis narrare gestiant?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.